Gouden medaille voor wachten

Dit wordt een lang verhaal, want ik heb veel te vertellen. Gelukkig had ik al aangekondigd dat mijn bericht later zou komen, maar zo laat had ik nou ook weer niet gepland. Maar er kwam even wat tussen. Om het een beetje verhaal te houden zal ik maar beginnen met New York City. Zaterdagochtend vertrokken we, dus we waren er rond een uur of een.
De vorige keer in NYC hadden we nogal wat tijd doorgebracht op Canalstreet, dat is een straat waar allerlei neppe merkartikelen verkocht worden. Natuurlijk is dat niet helemaal legaal en niet zo lang geleden was de politie er wat actiever geweest, dus een aantal winkeltjes waren gesloten en sommige merken waren niet of moeilijk te vinden. Zo wilden Sharon en ik Tiffany sieraden, een heel duur merk maar niemand in Europa schijnt het te kennen... Vorige keer zag je dat overal, maar nu helemaal nergens meer. Pas toen we er ergens naar vroegen en echt teleurgesteld leken te zijn (denk ik) toen ze het niet hadden, was het er toch opeens wel. Er kwam een doos tevoorschijn en alles moest snelsnelsnel, steeds mobieltje checken en kijken of er niemand hen in de gaten aan het houden was. Het had wel wat spannends ergens. Na Canalstreet gingen we naar Soho, een bepaald deel van NYC dus. Daar zijn meer boutiekjes dan de grote merken, dus dat was wel leuk. 's Avonds zijn we uit eten geweest in Little Italy, dus dat was weer erg lekker. Op de terug weg reden we nog even langs de plek waar je the Statue of Liberty het best kan zien, dus daar even foto's gemaakt. We waren ook in de buurt van de bull on Wallstreet, waar we de vorige keer foto's gemaakt hadden in de regen. Nu het niet regende was hij een stuk populairder en er stonden een paar mensen te wachten om een foto te maken. Dus kwam Agnes met het idee om dan maar naar de achterkant te gaan. Dus we staan nu ook op de foto met de achterkant van de bull on Wallstreet, erg interessant. Een aantal mensen voor ons klommen op de stier (aan de voorkant dan) en ik had het idee dat ze maar moeilijk bezig waren, zo lastig kon dat toch niet zijn? Dus ik zou wel 'eventjes' op die stier klimmen. Nou hadden ze hem voor mij een stukje verder van de grond afgezet denk ik, want het was nog best lastig! Het lukte wel hoor, maar met iets meer moeite dan ik verwacht had. Is een erg charmante foto van. We waren een beetje op tijd weer terug in het hotel, want we hadden ons voorgenomen om de volgende ochtend naar de kerk te gaan, aangezien het natuurlijk Pasen was. Dus op zondagochtend zaten we om half 8 aan het ontbijt en rond negen uur waren we in Saint Patricks Cathedral. Dit is een heel grote kerk, heel mooi ook. Wel erg apart hoor, hij staat gewoon tussen alle winkels in, langs een drukke straat. Je hebt echt winkel-winkel-kerk-winkel-winkel. Het was echt de kortste paasdienst ooit, minder dan een uur en in die tijd waren ook alle mensen in de kerk, die echt wel groot was, plus alle mensen die in de gangpaden en achterin stonden, naar voren geweest voor communie. Na de kerk gingen we richting het Empire State Building (lees: uitzicht over NYC). We hadden een beetje gehoopt dat het niet al te druk zou zijn omdat het toch nog vrij vroeg in de ochtend was, op zondag enzo. Maar ik wil niet weten hoe het daar op vrijdag of zaterdag is... Toen we binnenkwamen zagen we een rij, viel nog best mee. Maar dat was de rij naar de roltrap naar boven. Daar waren rijen die zigzag door de ruimte gingen. Toen gingen we de hoek om: meer zigzag rijen. Toen kwamen we bij het punt waar je kaartjes moest kopen, na natuurlijk even in de rij te hebben gestaan ervoor, hadden we kaartjes. Om vervolgens naar de volgende rij te gaan. Toen kwamen we eindelijk bij de lift. Deze ging echter naar de tachtigste verdieping en niet naar de zesentachtigste, waar je naar buiten kan. Op de tachtigste verdieping was weer een lange zigzag rij en werd een foto gemaakt, wat het hele gebeuren even lekker vertraagde. Na de foto stonden we dan eindelijk in de rij voor de laatste lift. Maar toen we daar ongeveer half doorheen waren werd er gezegd dat je ook de laatste zes verdiepingen kon lopen, dus hebben we dat maar gedaan. En toen... eindelijk...hadden we een vet mooi uitzicht over New York!! Het was heel mooi weer, dus we konden echt ver kijken. Aan een kant stond je uit de wind en in de zon, dat was wel lekker. Beetje jammer dat de andere kant in de wind en uit de zon was, maar daar heb ik gewoon maar wat minder foto's gemaakt. Natuurlijk heb ik nu veel te veel saaie 'uitzicht over NYC' foto's, maar ik zal ze niet allemaal op mijn site zetten hoor. Na het Empire State building wisten we niet zo heel erg wat we wilden gaan doen, aangezien veel winkels gesloten waren omdat het Pasen was, zelfs in NYC. Ik wilde eigenlijk wel eens met de subway in NY, dus hebben Agnes en ik dat gedaan. Het had wel wat op zich, eventjes lichte stress welk station Doug nou gezegd had dat we eruit moesten, maar dat station had meerdere namen, verwarrend... Toen zijn we naar Starbucks gegaan en hebben in een park in de zon op een bankje gezeten en gekletst en een beetje mensen gekeken, was wel gezellig. 's Avonds voor dinner gingen we naar een Spaans restaurant. We hadden al een beetje het idee dat de porties vrij groot waren, dus bestelde Agnes een voorgerecht als hoofdgerecht en zouden we mijn paella delen. Er had bijna nog wel iemand mee kunnen eten! Ik kreeg een bord vol paella, wat ik bij lange na niet op kon. En dan nog een pannetje ernaast met nog ongeveer 1,5 keer zo'n portie! Het was wel heel erg lekker trouwens.
De volgende ochtend konden we gelukkig een beetje uitslapen. Maar we hadden nog een missie, namelijk een dress voor senior ball vinden. We zijn voor onze jurkenmissie eventjes Tiffany's ingelopen, maar daar zijn de prijzen zo hoog dat er echt helemaal nergens prijzen bij staan. Daarna gingen we naar Bloomingdales, waar ze erg mooie jurken hadden, maar veel ook wel voor erg hoge prijzen. Agnes vond daar een jurk, maar bij nader inzien (oftewel, het zien van het prijskaartje met daarop 1100 dollar...) toch maar niet. Ik heb daar wel een mooie jurk gepast, maar hij paste niet helemaal mooi vond ik, dus nog maar even verder gekeken. Daarna gingen we naar Macy's, waar ik wel een jurk gevonden heb! Hij is... niet zwart! Hoewel ik wel een mooie zwarte zag, maar ik ging geen zwarte jurk kopen. Dus is het een blauwe geworden! Hij is mooi, vind ik. Niet glitterig enzo, gewoon blauw en dan een beetje verschillende kleuren blauw en strapless, nouja, zie foto's! Ook zijn we nog naar de Armani Exchange geweest, dat is wel echt Armani, maar dan de goedkopere variant zegmaar. Een spijkerbroek, een shirt en een heel mooi wit jasje gekocht, helemaal blij mee.
Na al dat shoppen was het onderhand tijd om eens wat te gaan eten. Daarvoor zijn we naar Bubbagump geweest. Dat is een shrimprestaurant (ja, ik weet dat dat garnalen zijn, maar dat klinkt gewoon minder) en het is gebaseerd op de film Forrest Gump. Voor degenen die de film niet kennen zal dit niet zo veel sense maken, maar dan mis je toch echt wat! Maar het is heel tof, on Times Square en we zaten bij het raam, dus apart uitzicht. Voor als je de ober nodig had hadden ze een bordje 'stop forrest stop' en een ander bordje als je niets nodig had 'run forrest run'. En voordat je je eten kreeg moest je eerst een paar vragen over de film beantwoorden, had wel echt iets heel erg Amerikaans, haha. Ik wist ze overigens bijna allemaal. Na de shrimp was het tijd om richting het vliegveld te gaan, zodat de rest ook op een redelijke tijd terug zou zijn. Ik was dus behoorlijk vroeg op het vliegveld, dus ik heb daar een beetje rondgehangen, boekje gelezen.
Ik realizeer me ineens dat ik dit vliegveld verhaal misschien nog eventjes een beetje moet inleiden. De dinsdag daarvoor belde mijn moeder, vanuit Lapland, dat ze die middag met Piet getrouwd was! Helemaal leuk dus, en ze wilden graag dat ik naar Nederland zou komen om dat te vieren. Na een heel gedoe met een handtekening op mn visum die gezet moest worden in Arizona en overnight delivery van dat papier en het kopen van een ticket op internet was ik dus klaar om naar Nederland te vertrekken. Natuurlijk was het handig dat ik vanuit Newark (in New Jersey, maar vlakbij NYC) kon vertrekken ipv Syracuse. En dinsdagochtend kwam ik dus aan in Amsterdam!! Erg leuk om weer eventjes terug te zijn! Ik ga maar geen verslag schrijven van mijn hele Nederlandse week, dat hoort misschien ook eigenlijk niet helemaal op mijn Amerikasite thuis. Maar ik heb eventjes lekker patat met mayonaise (ipv ketchup) gegeten, frikadel, dropjes, kaas, brood dat naar brood smaakt, hagelslag en krentebollen.
De terugreis zondag duurde een stuk langer dan de heenreis, omdat ik nu in Newark over moest stappen en daar zat 5,5 uur tussen. Nou had ik een deel van die tijd, meer van 1,5 uur, alleen al nodig om Amerika weer binnen te komen, echt een gigarij. Toen op zoek naar mijn bagage, die inmiddels al van de band gezet was omdat het zo lang geleden aangekomen was. Koffers weer afgegeven en naar security. Weer wachten, ik denk ong half uur/drie kwartier. Eindelijk door security, op zoek naar gate 107B. Maar ik was in terminal C, dus dacht ik dat ik verkeerd was. Ik dus bijna een half uur bezig geweest om de weg naar terminal B te vinden, uiteindelijk gevonden, dus ik blij. Maar er was B1-B70, dus geen 107... Ik het aan iemand vragen: 'that's in terminal C' 'O, great, that's where I just came from!' Maar goed, ik dus weer terug, weer wachten bij security... En uiteindelijk mijn gate gevonden met nog een aantal uur wachten over. Dus maar even naar Starbucks gegaan, altijd een leuke tijdbesteding. Toen we ongeveer moesten gaan boarden kwam de mededeling dat de plane een problem had, dus dat we moesten wachten op een vlucht die rond tien uur aankwam moesten wachten om rond half elf te vertrekken, ipv 9.20 uur. Inmiddels vind ik dus wel dat ik een goude medaille voor wachten mag krijgen, ik ben echt een professional geworden in in mn up wachten!
Het was eigenlijk best een beetje raar om van thuis weg te gaan en dan ook weer thuis terug te komen. Ze hadden me best gemist hier, Agnes zei dat ze zich erg allenigjes voelde. En Scar ('mijn' cat) was ook helemaal in de war. Hij ging voor mijn kamerdeur staan enzo, besloot dat hij dan nu wel op de tafel mocht (ik was er niet om hem ervan af te halen). Maar het is dus ook wel weer leuk om hier terug te zijn. En over minder dan drie maanden kom ik al weer terug, stelt bijna niets voor... toch?
De foto's staan op een nieuwe site: http://tamarintheus.mijnalbums.nl