Teaching in China

Al best een tijd geleden ben ik (de tweede keer) naar China geweest. Tot nu toe ben ik er nog niet aan toe gekomen om er iets over te schrijven, maar dat moet er toch maar eens van komen want het was erg leuk. Weer ongeveer een maand eerder kon ik me inschrijven voor ‘teaching in China’ via de OAL (regelen exchange student dingen). Dat leek me wel wat, alhoewel het niet helemaal duidelijk was wat de inhoud zou zijn, maar je zou een weekend naar China gaan om Engelse les te geven aan schoolkinderen.

Een week voordat ik naar China ging hadden we een meeting ter voorbereiding. Ik ging samen met zes andere exchange students en een local student, die ook een beetje vertaler voor ons zou kunnen zijn. Van de andere studenten kwamen uit Zweden, Canada en de US. En de lokale student natuurlijk uit Hong Kong. Hier werd ons verteld dat we les zouden geven aan kinderen van 9-12 jaar oud. Ze zouden waarschijnlijk wel zinnetjes in het Engels kunnen zeggen en verstaan. Het zou leuk zijn als we iets over ons eigen land konden vertellen en wat spelletjes met ze zouden kunnen doen. Verder waren er zaterdag zes klassen en zondag vier, dus zondag zouden we samen les geen en zaterdag een aantal alleen. Oja, en een klas is 45 tot 50 kinderen....(!!!) Er werd ons verteld dat er computers en beamers aanwezig waren, dus dat we een powerpoint konden gebruiken. Ik had dus leuk een ppt voorbereid met plaatjes van Nederland en Nederlandse dingen met de Engelse woorden erbij. Maar dat had ik opgeslagen als pptx, en dat kon ik niet openen daar. Ook was er maar een lokaal met een computer en beamer, dus hebben we bijna al onze presentaties ongebruikt weer mee terug genomen.

Op de dag van vertrek verzamelden we om zeven uur bij de mtr. Het duurde een tijdje totdat iedereen er was, maar vervolgens gingen we een eindje met de mtr om vervolgens in een bus te stappen die ons zou brengen waar we moesten zijn, namelijk Zengcheng. Tussendoor nog ´even´ uit HK en China in, wat ongeveer een uur duurt. Als foreigner moet je in de enige rij gaan staan die voor foreigners is. Die lijkt dan een stuk korter dan die voor mainlanders en HK, maar eigenlijk doe je er even lang of langer over. Afijn, een uur later konden we de bus weer in. We werden bij de bushalte in Zengcheng opgehaald door twee leraren, die ons in hun auto reden naar de plek waar we gingen lunchen. We zaten samen met vier leraren van de school aan een heel grote ronde tafel in een restaurant. In het midden van de tafel was een grote glazen schijf die je rond kan draaien en op deze schijf verscheen het eten. Heel veel eten. Ik heb wel een paar keer een foto van de tafel gemaakt omdat ik dacht dat dit het toch wel allemaal zou zijn. Het was allemaal heel erg lekker.

Na de lunch gingen we naar de school. Onze aankomst werd meteen opgemerkt door de kinderen en ze kwamen allemaal naar buiten om aan ons te zwaaien en ons te bekijken. Even later gingen we allemaal naar onze ‘eigen’ klas toe. Al snel kwam ik er achter dat de beamer, computer en het whiteboard die er volgens de OAL zouden zijn, niet aanwezig waren. De kinderen zouden ook wel aardig wat Engels begrijpen. Na mijn uitleg van wie ik was en waar ik vandaan kwam, zag ik veel verwarde blikken en aangezien ik mijn powerpoint niet kon gebruiken en ze dus ook nauwelijks engels spraken, kwam ik aan bij plan nummer drie. Niet dat ik vantevoren zo veel verschillende plannen gemaakt had, maar je moet toch wat. Dus heb ik pictionary met ze gedaan. Het duurde eventjes tot ze het begrepen, maar uiteindelijk ging het best goed. Er waren een paar kinderen in de klas die wel wat beter in Engels waren dan de rest. Maar heel veel woorden leken ze niet te kennen, zoals chair, tree, shoe of sun. Na de pauze gingen we naar een ander lokaal waar wel een computer was en er zaten toen drie klassen bij elkaar (en ja, 3 keer 40-45 kinderen is een helehoop kinderen). We hebben toen wat woordjes geoefend met een powerpoint van iemand die wel zo slim was geweest het niet in word2007 op te slaan. Aan het eind hebben we nog wat liedjes met ze gezongen. Engelse kinderliedjes zijn trouwens best lastig als je niet met engelse kinderliedjes opgegroeid bent. Ik bedoel, ik ken heus ‘row, row, row your boat’ wel, maar verder? ‘In de maneschijn’ en ‘zakdoekje leggen’ vertalen lijkt me niet handig.

Na het lesgeven gingen we met de leraren fietsen. In de buurt van de stad was nog niet zo lang geleden een lang fietspad aangelegd door een groen gebied heen. Het was wel leuk fietsen, maar we gingen zo langzaam... Natuurlijk was de omgeving interessant, dus daar wil je ook niet per se doorheen racen, maar een kilometertje of 15 per uur leek me wel ok? Ik had uiteindelijk het idee dat we in de driekwartier die we denk ik op de fiets gezeten hebben misschien vier kilometer afgelegd hebben ofzo, echt niet veel. Maar goed, het was wel leuk. Hierna gingen we eten naast de plaats waar we de fietsen gehuurd hadden. Dit was niet echt een restaurant, maar ook weer een beetje wel. We zaten onder tenten die in het verlengde van een huis stonden. Als je naar binnen keek, keek je zo in de keuken, die erg klein was. Maar het avontuur begon pas als je naar de wc wilde. Dan moest je dus langs de keuken de trap op. Halverwege de trap zat een schildpad in een teiltje. Op de eerste verdieping keek je de woonkamer in. Vervolgens keek je op de tweede verdieping een slaapkamer in. Als je daarna op het dak aankwam, was er op het dak een deur naar de wc. Deze was van het type: ‘laat ik mijn broekspijpen maar oprollen, gelukkig heb ik zakdoekjes en handen desinfecteer spul bij me’. Zitten was trouwens niet eens een optie, gezien de populariteit van het squattiolet in China. Na verlost te zijn van de geur van de wc kon de dakbewoner bewonderd worden. Een gans. Ik ben benieuwd hoe lang die nog in leven is gebleven na ons vertrek, want een van de gerechten die geserveerd werd was gans...

Na het eten werden we naar ons hotel gebracht. Het hotel zat in een mall en we besloten een beetje rond te lopen in de mall en er omheen. We waren een ware bezienswaardigheid, aangezien deze stad niet echt touristen aantrekt.

De volgende dag werden we alweer vroeg op de school verwacht voor een ontbijt en om les te geven. Het ontbijt bestond uit congee en noodles, ach, het is weer eens wat anders dan een boterham met hagelslag of een schaaltje muesli met yoghurt (niet dat ik een van die twee in de laatste maanden op heb). Er waren zondag dus maar vier klassen en de kinderen waren iets ouder. Ik gaf les samen met de student uit HK die mee was. Zij deed alsof ze geen Cantonees kon verstaan, zodat de kinderen toch echt engels tegen ons moesten spreken. Dat ging ze wel wat beter af dan de groep van de dag ervoor. We begonnen met hoofd, schouders, knie en teen op het schoolplein. Ik vroeg me af hoe je in het Engles ‘puntje van je neus’ zou zeggen, maar het is dus ‘mouth and nose’ en niet ‘tip of your nose’ of iets dergelijks. Vervolgens hebben we ‘london bridge is falling down’ aan ze geleerd, ze kenden wel de chinese versie, dus dat scheelde. Weer terug in het klaslokaal hebben we ze wat zinnetjes geleerd en daarmee ‘Simon says’ gespeeld. Dus dingen als ‘touch you nose’, ‘move your feet’ en dergelijke. Ze snapten het concept van Simon says niet echt, maar ach. Aan het eind van de les hebben we nog even pictionary gespeeld en toen was het tijd voor de lunch.

Na de lunch op school werd er gevraagd of twee van ons nog naar een andere school wilden gaan, voor kinderen van 2-6 jaar oud. Dat leek me wel wat en ik ging samen met een Zweeds meisje erheen. Het was ongeveer 20 minuten rijden, we werden gebracht met de auto. Het verkeer (daar) in China was ook weer een ervaring. Als je ziet dat iemand op een afstandje misschien over wil steken, toeter je gewoon een keertje. Als je de voetganger bent die over wil steken, ergens in de middle of nowhere waar je over de tussenberm heen geklommen bent, dan trek je je daar weinig van aan en loop je hoogstends wat harder. Als auto rem je dan toch maar een beetje af en toeter je misschien nog een keertje. Als je dan af wilt slaan, of in wilt voegen, of je ziet iemand die misschien in wil voegen maar je wil dat niet: toeteren. En dan niet heel lang ofzo, nee, gewoon een kort, vriendelijk, maar duidelijk toetertje. Nu ik het zo opschrijf klinkt het als complete chaos, met heel veel toeterende auto’s. Dat is het ook wel, maar wonderlijk genoeg lijkt het te werken... In de bus gaat het trouwens ongeveer net zo. Ik heb het grootste deel van de reis geslapen, maar het verkeer schuift maar een beetje aan alle kanten langs elkaar heen, duwt elkaar een beetje opzij zodat ze er ook weer tussen passen, toetert af en toe als het ze niet zint of als ze niet van plan zijn opzij geduwd te worden en rijdt weer verder.

Na een zoektocht (we gaan links, mevrouw aan de telefoon zegt dat we niet links gaan, wacht, is het rustig genoeg? Dan draaien we toch gewoon even om midden op de weg) kwamen we aan bij de kleuterschool (ze noemden het kindergarden). Eerst hebben we even gepraat met de lerares Engels en zij legde ons een beetje uit hoe ze de kinderen Engels leerde en wat ze wisten. Na een tijdje kwamen de kinderen en hun ouders aan bij de school. Het was immers zondag, dus normaal gaan ze niet naar school. Maar nu mochten wij ze een tijdje entertainen. We hebben spelletjes gedaan en liedjes gezongen totdat we echt geen idee meer hadden welke liedjes en spelletjes we nog meer konden doen met kleuters die ons niet konden verstaan. Maar het was wel heel erg leuk en de kindjes waren echt super schattig! Tot zover China.

Inmiddels ben ik hier bijna klaar! Ik had woensdag mijn laatste college. Ik realiseerde me pas woensdagochtend dat dit mijn laatste dag college van mijn bachelor zou zijn. Verder heb ik nu alle reports geschreven en group projects afgemaakt die ik te doen had. Nu rest er hier alleen nog een exam, voor mijn marketing vak. Maar daar maak ik me niet al te druk over, als deze van hetzelfde niveau is als de midterms die ik hier gehad heb. In mijn wine class had ik ‘per ongeluk’ het hoogste cijfer van de klas. En ik had nog wel zo mijn best gedaan om niet al te veel mijn best te doen met leren. Maar met een beetje lezen en een beetje opletten kom je blijkbaar een heel eind. Nu moet ik nog een paar dingen schrijven voor Maastricht en wat dingen regelen voor de UvA zodat ik in September aan mijn master kan beginnen. En ik moet straks als ik terug ben nog even regelen dat Maastricht weet dat ik in Hong Kong alles gehaald heb, en dat CUHK dat dus heeft laten weten en dat ik daar een papiertje van heb en dat Maastricht me dan een papiertje geeft zodat ik aan Amsterdam kan gaan vertellen dat ik inderdaad mijn Bachelor heb, of in elk geval alles daarvoor gedaan en gehaald heb. Gedoe.

Maar ach, het zal allemaal wel goed komen. Eerst nog twee weekjes wachten tot mijn moeder hierheen komt. Dan gaan we een paar dagen naar China en de rest van de twee weken dat ze er is zijn we in Hong Kong. En een weekje later komt Ronald!!!!!!! Gezien onze ambitieuze reisplannen zijn we dan op 26 juli weer in Nederland, nadat we in Thailand (Phuket), Laos, Vietnam en China zijn geweest. En Hong Kong natuurlijk. Dus nog een beetje wachten en wat dingen schrijven en regelen dus en dan heel veel leuke dingen doen!