Bijna terug

Inmiddels hebben we nog maar een paar dagen te gaan, maar ook in China hebben we een hoop beleefd:

In Lijiang kwamen we aan met het idee een taxi te nemen, en waar we tot nu toe altijd lastiggevallen werden door taxi's, ritjes en motoren, bleek het nu ineens lastig om zo'n kreng te laten stoppen én ons uitgekozen adres te laten kennen. Nadat we toch nog een taxi (en niet een local die ons voor 10x teveel wel ergens wilde droppen) hadden gevonden gingen we het toeristische dorpje in om de lokale bezigheid uit te voeren: verdwalen! Er lopen drie (kleine) riviertjes door dit dorpje wat eigenlijk een soort van oude (opnieuw opgebouwde) vesting in een stad is. Na de aardbeving in 1996 dacht China dat er wel geld verdined kon worden met een toeristisch dorpje, wat nu werkelijkheid is geworden met massa's (chinese) toeristen die achter vlaggetjes aanlopen door de kleine straatjes, waardoor je af en toe ineens vastzit in een groep Chinezen. Niet elke straat heeft een bruggetje gekregen, en ook niet elke straat loopt door: we zijn meerdere wooncomplexen ingelopen na de weg 'gevonden' te hebben. De volgende dag was Ronald zo lief om de ziekte van Tamar maar van dr over te nemen, zelfde koorts gevolgd door dezelfde vreemde keelpijn. Ondanks dat fietsten we naar een park waar we een fantastisch uitzicht zouden hebben vanaf en op de bergen, waar de vele bergtoppen weesrpiegeld in het water een unieke beleving zouden zijn: maar met wat mist en regen valt dat toch ietwat tegen. Het park was wel leuk toen de zon scheen, maar werd wat minder toen het begon te regenen, het was niet zo leuk meer toen het begon te storten. dus toen het wat minder werd gingen we weer terug. De laatste dag Lijiang hebben we (wegens erger gewordende ziekte) de binnenkant van de kamer maar wat beter bekeken, om vervolgens naar het vliegveld te gaan op weg naar Chengdu. De taxirit ging de eerste 20km heel soepeltjes. de laatste 5 km gingen waren ze een hele mooie snelweg aan het aanleggen: het asfalt zag er al heel mooi uit. De vervangende zandweg (lees modderweg, want het regende) met grote gaten ernaast was net wat minder mooi: zelfs in een file die maar een paar meter per minuut opschoot waren de gaten in de weg zo groot dat we door de auto hotsebotsten. Met nog 40 minuten speling (nog 10 minuten om in te checken) (we waren toch echt 2,5 uur van te voren vertrokken) redden we onze vlucht!

In Chengdu hebben we de eerste dag wat door de stad gelopen om foto's te maken (gaat iets lastiger zonder camera), en de plannen voor de volgende dagen gemaakt: wat briefjes opgehangen in het hostel om meer mensen naar onze locaties te lokken om de kosten van de minibusjes te delen. Onze plannen begonnen in de avond met de Sichuan opera. kortgezegd: leuk om te zien, niet heel fantastisch (beetje amateuristisch). De volgende ochtend gingen we op weg naar de locale trekpleister vna Chengdu: het panda fok-centrum. oftewel: een dierentuin met alleen panda's, waar je als je wilt zelfs voor heel veel geld babypandas vast mag houden voor de foto (we denken niet dat ze nog in het wild uitgezet zullen worden). De panda's zelf waren erg leuk en schattig om te zien, maar de grootste conclusie was dat we dachten dat panda's eigenlijk groter waren... niet dus. We hebben ze zelfs in 'actie' gezien: het was voedertijd (ze slapen of ze eten, en als je vroeg genoeg opstaat slapen ze nog niet).

Na de panda's bleken we ineens heel populair te zijn: voor de tour van de volgende dag hadden zich 8 anderen ingeschreven, dus we konden de volgende dag (betaalbaar) op weg naar Ping Le. In dit dorpje hebben we eerst een rondleiding gekregen waar de gids van het hostel, die iedereen leek te kennen, overal iets voor ons te proeven wist te regelen. Chinees eten is leuker als iemand je vertelt wat het is, en als je er af en toe na 1 hapje al vanaf kunt zien!
Na de lunch bij de ouders van de gids ( ze kwam uit het dorpje), kregen we wat uitleg en een rondleiding op hun Theeplantage. Bij deze rondleiding hebben we ook zelf thee geplukt: alleen de beste en kleinste blaadjes plukken: alhoewel, het mochten alleen blaadjes zijn die nog geen blaadjes waren (de ronde naaldachtige beginselen van blaadjes). Per kilo 'blaadjes' kregen ze €9 (de plukkers krijgen daar de helft van, al hebben we zelf geen cent gezien!), waarvan de plukkers ongeveer 3kg per dag plukken. Zelf hebben zeker toch wel meer dan 100 gram geplukt, maar helaas moeten er nog droog en andere processen aan voorafgaan voordat je het kunt drinken... maar gelukkig hadden ze wel al drinkbare thee voor ons klaarstaan. Na het theeplukken, gingen we nog heel veel trappen/een berg op om een tempeltje te zien. Het tempeltje was niet heel interessant, maar we denken ook niet dat de tempel zelf het doel van de gids was: ze wilde HEEEEEEEL graag dat er iemand uit de groep vuurwerk zou kopen (om de geesten af te schrikken, en vooral voor haar plezier). Wij hadden daar niet heel veel behoefte aan, alhoewel het natuurlijk eigenlijk wel een makkelijke manier was om aan chinees vuurwerk te komen! Maar zij wilde het toch heeeel graag, dus vroeg het nog talloze keren, en besloot meerdere keren dat wij een saaie groep waren. En wij besloten dat ze een verwend chinees enigskind was, en waarschijnlijk normaal wel kreeg wat ze wilde als ze maar lang genoeg zeurde. Op zich dus een best grappige situatie om iemand zo lang te laten zeuren, en meer reden om niets te kopen!

De volgende dag gingen we met 15 anderen (we zijn nou eenmaal zo populair!) richting Le Shan, en de Giant Buddah aldaar. Daar aangekomen bleken we niet de enigen die zo vroeg waren opgestaan: er waren al heel veel chinezen met hun tourbussen gedropt... dus toen we de berg beklommen hadden konden we bovenaan in de rij te gaan staan om (langs de giant buddah, die in de berg is uitgehakt en 70m hoog is) naar beneden te gaan. We stonden een half uur in de rij (net een attractie) om vervolgens niet binnen een minuutje weer buiten te staan, maar om nog een half uur héél langzaam naar benden te mogen lopen terwijl we foto's konden nemen, en chinezen terug konden duwen die voor probeerden te dringen. Diezelfde avond gingen we alweer weg uit Chengdu: met de trein naar Xi'An. We hadden 3 dagen van tevoren een kaartje geboekt, maar toen bleek helaas dat de eerstvolgende week geen slaapplekken, of zachte stoelen beschikbaar meer waren. Dus zaten we op een hardseat stoel, die zijn naam eer aan deed. Gelukkig hadden we opblaaskussentjes bij ons (normaal erg handig als een hoofdkussen te zacht, slap, leeg, laag of klein is) waar we nu op konden zitten. 15 uur lang. 15 uur lang tussen een hoop Chinezen die ons erg interessant vonden, en waarvan er een aantal voor een deel of de hele rit lang een sta-plek hadden. Leuk was anders, comfortabel zeker, maar we kwamen wel aan in Xi'An, hadden 15 uur gereisd voor €12p.p en hadden ook een slaapplek bespaard.

In Xi'An hebben we de eerste dag even goed bijgeslapen (een paar dagen laat naar bed en vroeg op, gevolgd door een nachttrein met harde stoelen leveren een slaapje van rond de 15 uur op). De volgende dag huurden we in het hostel fietsen (in deze stad is 'wel' te fietsen in tegenstelling tot Chengdu). Er is zelfs een fietspad (herkenbaar aan de brommers, bussen, geparkeerde auto's en voetgangers die dit ook als hun pad zien). We hbben de Drum en de Bell tower gezien, en hebben wat gezien en gelopen en geshopt in het moslimbuurtje. Ze waren vaak niet heel blij met het afdingen, maar als zij met een prijs van €36 voor een simpel shirt beginnen, dan gaan wij toch echt niet ineens denken dat we meer dan 2 a 3 euro voor zo'n ding willen geven, wat wij van tevoren toch al redelijk hoog vonden voor een shirt in China... Maar de eetstokjes, pennen en rugtas hadden we toch 'echt' nodig.
Gister zijn we naar hét terracotta leger geweest. Naar tips van anderen tijdens het theeplukken zijn hebben we geen tour geboekt waarbij 'if time permits, you can see how the replications are made' inhoudt dat je 2 uur vast zit in een touristisch winkeltje; met vroeg opstaan, de bus instappen en zelf je kaartje kopen bespaar je zelfs nog eens zo'n 30 euro op een dag. We stonden precies bij openingstijd voor de deur, en konden dus in alle rust de duizenden terracotta soldaten en paarden bekijken. Beginnend met de meest populaire hal, daarna het normale rondje: toen we voor de tweede keer in de grootste hal kwamen waren er vele malen meer mensen dan beelden, wat toch echt een hoop zegt bij dit leger van duizenden beelden.
Vandaag zijn we naar de stadsmuur van Xi'An gegaan. Deze muur loopt om het stadscentrum heen en is zo'n 14 km lang, en je kunt er in zo'n 4 uur omheen lopen. Na een klein stukje te voet te hebben afgelegd vonden we eindelijk een fietsverhuur die ons fietsen verhuurde in plaats van gewoon 'nee' zei op alles wat we vroegen. In een uurtje hebben we de hele muur rond gefiets langs wat gerepliceerde gebouwtjes die er ooit gestaan zouden hebben. Hierna zijn we naar het Shaanxi (provincie) museum of history geweest waar we wel een kaartje moesten halen (met verplicht vertoon van id-kaart, of in ons geval een studentenkaart die ze toch niet konden lezen) maar waar je niets voor je kaartje bleek te hoeven betalen.: we snappen nog steeds het nut niet helemaal! Hierna zijn we naar een pagode geweest die we van een afstandje hebben bekeken(wegens een verstreken sluitingstijd).

We hebben nu nog 1 dagje hier, en daarna vliegen we alweer terug naar Hong kong, om nog één dagje Macau te bezichtigen, en daarna alweer huiswaarts te keren. De 26e zijn we weer terug in Nederland (we zullen de winterkleding wel weer nodig hebben na al die maanden hitte).
Tot daarna!