China!

Het is weer tijd voor een update uit het inmiddels warmer wordende Hong Kong. De laatste dagen werd het steeds wat warmer en volgends de voorspellingen wordt het de komende week elke dag iets boven de 20 graden. Van mij mag het zo blijven! Of in elk geval hoeft het niet meer terug naar de ‘kou’ van 15 graden en minder (jaja, het is hier gewoon 9 graden geweest. Negen! Brrr.)

Ik zal maar beginnen waar ik de vorige keer gebleven ben, de new year party van de vice chancelor (of ik geloof dat dat zijn titel was, hoge pief van de universiteit in elk geval). We gingen met busjes vanaf de campus naar de plaats waar het diner zou zijn. Dus we reden de campus af, de weg op... en na ongeveer tien meter aan de andere kant van de weg een oprit in. Toen een eind omhoog en toen waren we er al. Deze meneer woont dus in een heel groot huis vlakbij de campus, als het niet zo ontzettend mistig was geweest hadden we de campus goed kunnen zien.
De genodigden waren dus een groep (ongeveer 40 denk ik) exchange students, wat local students en een aantal uit mainland China, wat belangrijke mensen van de universiteit en vertegenwoordigers van verschillende landen. Voordat we gingen eten werden alle buitenlandse studenten gevraagd om in hun taal ‘gelukkig nieuwjaar’ te zeggen. En dat duurde lang... want ik denk dat er toch zeker 20 verschillende nationaliteiten waren. Het ging als volgt: ‘en nu de studenten uit land zus-en-zo’...aantal studenten staan op en lopen vanuit verschillende plaatsen naar het podium, wachten even op elkaar, pakken de microfoon aan...'we vinden het heel leuk om hier te zijn, bladibladi, en zoals wij het zeggen in zus-en-zo ‘gelukking nieuwjaar in taal van zus-en-zo’....lopen weer weg...’en dan nu de studenten uit land dit-en-dat’ etc. Verder was er nog een meisje uit China die een etnische dans deed, een jongen uit china die ging zingen en werden alle belangrijke buitenlandse gasten verwelkomd (in hetzelfde tempo als de exchange students....). Verder was er ook een liondance, dat was wel heel leuk. Ik had alleen een beetje half wat mensen over straat zien rennen in een leeuwenpak tijdens de parade, maar dit was wel leuker. Eerst moesten de ogen (pupillen) van de draak geverfd worden, om de draak tot leven te wekken. Het is lastig om het te beschrijven, maar het was echt heel knap. Aan het eind ‘at’ de leeuw wat sla en iets roods, dat moet geluk brengen. Het eten was erg lekker en vrij westers, ook wel weer eens lekker. Ik kwam terecht aan een tafel waar de vertegenwoordiger van Nederland zou komen te zitten. Ik had een sticker op mijn naamplaatje dat de belangrijke persoon uit Nederland zou komen en of ik dan even hallo wilde gaan zeggen. Maar dat is niet gelukt, want hij kwam niet opdagen... ach, misschien was hij wel met heel belangrijke Nederlandse Hong Kongse zaken bezig... Ook was er een ‘cultural corner’ in de tuin, waar je Chinese spreuken op rood papier kon schrijven en armbandjes, kleifiguurtjes en profielknipsels kon laten maken. Al met al was het erg leuk om mee te maken.

Vorig weekend ben ik naar China geweest. Ik ging met een groepje waarmee ik samenwerk voor het vak Business Environment of China, want daarvoor moesten we naar China gaan en daar foto’s maken van dingen die we ‘puzzling’ vinden en een business challenge bedenken. We hadden besloten naar Humen te gaan, een kleine stad (klein als in: ongeveer net zo groot als Amsterdam volgens mij...) ongeveer een uur met de bus vanuit Shenzen. En Shenzen is de dichtstbijzijnde stad in China, en naar de grens is het vanaf CUHK ongeveer 20 minuten. Na twee keer door de douane, dat lijkt toch echt vreemder achter elkaar dan wanneer er een vlucht van tig uur tussen zit, was ik dan in China!
Mijn reisgenoten waren twee andere exchange students uit Duitsland en de US, maar het meisje uit de US spreekt ook Cantonees, en twee studenten die eigenlijk uit China komen maar in HK studeren. Best handig als je op zoek bent naar de juiste bus. De bus was best comfortabel. Of beter gezegd, de bus had erg comfortabele stoelen, maar waren niet berekend op de hoeveelheid been die ik heb... Maar we hadden de ruimte, dus dat was niet zo’n probleem.
Bij aankomst in Humen vroeg Ocean (daar heb ik al eens iets over geschreven volgens mij) aan de buschauffeur waar het hotel was. De busschauffeur legde het uit. Vervolgens vroeg hij het aan een agent ongeveer honderd meter verder. Die wees in dezelfde richting. Vervolgens aan mensen op straat, na toch zeker misschien wel driehonderd meter. Zo ging het ongeveer door tot zo’n twintig meter voor ons hotel.. maar we hebben het gevonden. Het was vrij onmogelijk geweest om meer dan honderd meter verkeerd te lopen. Het hotel was erg mooi, had goedkoper gekund, maar ongeveer twintig euro voor twee nachten in een kamer met verwarming (!!), normale wc en een regendouche was het goed te doen! Wat wel gemeen was, was dat de jongens zachte bedden hadden en wij in de kamer ernaast super harde matrassen hadden. Ik ben inmiddels wel wat gewend, want mijn matras hier is nog geen tien centimeter dik en er ligt een houten plank onder. Maar dit voelde meer alsof ik rechtstreeks op een houten plank lag... Maar gelukkig heb ik wel geslapen hoor. (in tegenstelling tot de Duitse jongen, die zijn theorie dat alle Chinezen snurken bevestigd zag/hoorde)
In Humen hebben we vooral een beetje rondgelopen en veel geshopt. Maar het is best wel een kunst om tassen te vinden die niet fake whatever duur merk zijn. Ik heb wel een mooie leer-achtige tas gekocht. Ook kwamen we een winkel tegen waar ze Chinese jurken hadden. Eerst paste ik er eentje een beetje voor de grap, maar eigenlijk leek het me wel leuk om er eentje te hebben. Al weet ik nog niet echt wat ik er mee ga doen. Maar vijfentwintig euro voor een jurkje dat ook nog versteld wordt vond ik goed te doen. Ik zal binnenkort een keer een foto maken, want nu klinkt het denk ik wat vaag. Verder heb ik heel veel schoenen gezien, maar blijken Chinezen heel veel van bling op schoenen te houden. Het was bijna onmogelijk een paar te vinden zonder bling steentjes erop. Dacht je een leuke schoen te zijn, bleek bijna altijd dat er achterop de hak of ergens waar je het net nog niet zag, toch bling bling te zitten!

Wc’s in China zijn ook een, umm, bijzonder iets. Het zijn dus van die squat-toiletten, waar je dus boven een gat moet gaan hangen en maar hopen dat je broek en schoenen droog blijven. Met rondom het gat het bewijs dat dat niet iedereen voor je helemaal gelukt is... En wc-papier hoef je ook niet te verwachten (maar daar was ik met mijn zakdoekjes op voorbereid).

En ik heb in China sugarcane gegeten, was op straat te koop. In een karretje kies je degene uit die je wil en dan wordt de schil eraf gehaald en kan je het eten. Het werd een beetje een plakkerig zooitje, maar het was wel lekker. Op zaterdagavond wilden we graag wat fruit kopen bij de vele karretjes met bakken gesneden fruit die je op straat zag. Maar deze fruit-vrouwtjes blijken maar tot tien uur te werken, want om iets over tien was er in de hele stad geen fruit meer te vinden. En om het de volgende dag te kopen zagen we niet zitten, want het leek ons wel handig/verstandig om het eerst zelf te wassen voordat we het op zouden eten. Maar helaas, geen fruit dus. Volgende keer beter.

Gisteren ben ik naar ‘the temple of 10,000 Buddahs’ geweest. Deze is in Sha Tin, wat twee haltes is met de MTR, dus eigenlijk wel vreemd dat ik er nog niet geweest was. De weg omhoog bestond uit vierhonderd-nogwat treden, maar ik ben inmiddels getraind in traplopen... Alhoewel het wel een eind was. Langs de trappen stonden levensgrote goudkleurige beelden. Onderweg kwamen we een ‘monnik’ tegen. In dit geval een ‘monnik’, omdat iemand van iemand anders die al eerder geweest was gehoord dat dat je onderaan de trappen neppe monniken tegen kan komen die om geld vragen. Echte Buddhistische monniken zouden namelijk nooit bedelen om geld. Maar het was wel vreemd. Toen we boven kwamen zagen we een bordje met een waarschuwing voor deze ‘monniken’, beetje laat... Aan het eind van de 400-nogwat treden omhoog was een grote tempel, waar binnen tegen allevier de muren heel heel heel veel buddah beeldjes stonden. Dertig rijen in de hoogte en geen idee hoeveel in de breedte, maar ik las ergens dat het er in totaal 12,800 zijn! Op het plein voor de tempel stond een iets waar je wierrookstokjes in kon zetten (bescheiden afmetingen deze keer, maar ik ben nog steeds geen fan van de lucht). Ook was er een toren met een bijzondere vorm, moeilijk te omschrijven, maar deze staat op alle briefjes van 100 HKD.

Om nog even verder te gaan over geld, ik bedenk me nu ineens weer dat ik iets wilde zeggen over het geld in China. In China gebruiken ze namelijk munten maar weinig, ze zijn er wel, maar ik heb er in die drie dagen geen een in handen gehad. Dat betekend dus dat ze overal briefjes voor hebben, het is net monopolygeld. Want een briefje van 50 cent, waar dan om de verwarring te vergroten 5 op staat (??) is dus ongeveer vijf cent waard... En de briefjes van 1 zijn dus ongeveer tien cent waard. Dus je kan rondlopen met een grote stapel briefjes die maar een paar euro waard is. Waar je dan waarschijnlijk al wel weer een maaltijd van kan kopen, dat is wel weer fijn. De lunch op zaterdag was niet zo’n heel groot succes, maar verder heb ik lekker gegeten.

Tot slot lees ik jullie reacties altijd graag, maar als er vragen in staan denk ik meestal dat jullie niet zullen checken of ik daar antwoord op heb gegeven, dus ik heb even een beetje terug gekeken en wat dingen eruit gepikt.

Hoe is het eten? Het eten is in principe rijst of noodles. Op de campus kan het lekker zijn, kan ook smaakloos of vies zijn. Dat is een beetje trial and error. Ik weet van een aantal dingen dat ik ze vaker zal eten, een aantal andere dingen zeker niet. Ze houden er hier van om bot in vlees te laten zitten. Dus als je iets met kip wil eten, krijg je vaak rijst/noodles/noodles in soep met een stuk kip(penpoot) in stukken gehakt, met huid en bot en al. Niet echt mijn ding, dus ik ga meestal niet voor de kip. Maar varkensvlees of rund willen ze ook wel eens vreemde dingen mee doen, zoals heel veel vet, en ik heb ook een keertje gehad dat mijn rundvlees bestond uit plakjes die zeker 70 procent uit vet bestonden met af en toe een stukje vlees ertussen. Niet mijn ding... Dus de veilige keuzes zijn vis of groente, dat is tot nu toe altijd wel lekker geweest, op een paar kantine-uitzonderingen na. De New Asia canteen bijvoorbeeld, is gewoon echt vies. De eerste keer vond ik het niets, toen vond ik dat ik het nog een kans moest geven, was niet te eten. Onder het mom van drie maal is scheepsrecht ben ik er nog een keer geweest, maar wederom echt bahbahbah. Wel jammer, want het is echt vlakbij, maar dan loop ik wel een stukje verder. Nu klinkt het denk ik echt een beetje negatief, maar ik heb denk ik teveel op de campus gegeten de afgelopen weken... Want er is echt genoeg erg lekker eten!

Hebben ze er lekkere thee? Nou, HK zelf heeft veel minder thee dan in China. In China waren best wat theewinkels, die heb ik hier nog niet echt gezien. Misschien zijn ze er wel hoor, maar ik heb een tijdje geleden een pakketje met dropjes, thee en koffie gehad :) Koffie is hier dus echt niet lekker, en vergeleken met andere dingen best duur. Dus nu heb ik precies genoeg oploskoffie (kan beter, maar ik ben er heel blij mee!) tot het eind van het semester.

Kaartje sturen? Het duurt een week voor een kaartje van Nederland naar HK (mijn adres hier staat onderaan mijn blog van 21/1). Het duurt wat langer als je geen melding maakt van het feit dat er een kaartje aan zit te komen, want ik ga niet elke dag naar de OAL om mijn post te checken. Maar van HK naar Nederland duurt een stuk langer, ik weet niet hoe lang het precies is, maar langer dan een week in elk geval. Het is wel heel goedkoop, omgerekend kost het 30 cent om post naar Nederland te sturen.

Mode? Ik ben niet echt weg van de mode hier. Veel meisjes uit China hebben het vreemde idee dat het heel leuk is om met beertjes/andere schattige dingen op je trui rond te lopen. Tot nu toe heb ik alleen een paar dingen bij de H&M gekocht eigenlijk, en het jurkje in China. Maar ik heb laatst eens in een andere winkel gezocht, maar alles is heel wijd en vreemd en vormloos... In elk geval in die winkel. En ik heb nog niet echt mensen gezien hier waarvan ik dacht: ‘goh, jij ziet er hip uit’. Het is vooral allemaal erg saai. Een tijdje geleden stond ik in een roze vestje op de metro te wachten en kon ik mezelf makkelijk vinden op de security camera schermen die ik kon zien in een hokje van een beveiligingsmeneertje. Oftewel, vrij kleurloos. Ik heb me wel al een paar keer serieus afgevraagd wat het geslacht van de persoon die ik zag was. Of het nou een mannelijke vrouw of een vrouwelijke man was. Om de een of andere reden hebben mannen hier best vrouwelijke tassen. En vrouwen maar weinig borst. Wat het voor mij waarschijnlijk moeilijk of onmogelijk maakt om hier een bh te kopen, terwijl ik toch echt een heel erg normale maat heb. In Nederland dan.

Dit was het onsamenhangende eind van mijn verhaal voor deze keer. Laatste dingetje: Eerstejaars Licht van Saurus heeft vandaag het LB4+ veld gewonnen op de Winterwedstrijden. Tot ik naar HK ging heb ik dit team gecoacht, en ik was dus heel benieuwd hoe ze het zouden doen. Ik kon de wedstrijd zo’n beetje live volgen, want de Delftse techneuten zetten de tijden bijna direct op internet. Dus ik zag dat ze als eerste de eerste kilometer erop hadden zitten. En ook de tweede. Bij de derde werd het even spannend, want ze kwamen niet als eerste door. Of nouja, niet met de snelste tijd. Bij de vier km lijn zag ik dat ze een flinke voorsprong hadden opgebouwd en bij de finish na vijf km hadden ze die voorsprong alleen maar groter gemaakt. Het was echt heel leuk om achter mijn laptop in Hong Kong de wedstrijd te kunnen volgen. Mannen en Sanne, gefeliciteerd met jullie overwinning en eerste blik!! En nu hard trainen zodat er nog vele zullen volgen!! (en ik kijk uit naar jullie verslag, want hoewel de tijden leuk waren ben ik ook heel benieuwd naar hoe het was in de boot!)